ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΑ ΣΜΗΝΗ

Θυρεός



Ιστορικά στοιχεία - Γενικές πληροφορίες

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ - ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΣΜΗΝΟΣ
Ετος 1953. Υπουργός Εθνικής Αμυνας είναι ο Παναγιώτης Κανελόπουλος. Αρχηγός του ΓΕΑ είναι ο Αντιπτέραχος Εμμανουήλ Κελαϊδής. Η αναδιοργάνωση της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας όπως λέγοταν τότε βρικόταν σε πλήρη εξέλιξη. Ο εφοδιασμός της με αεριωθούμενα συνεχίζεται εντατικά. Αν και την προηγούμενη χρονιά ο Eisenhower, ως Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ που ήταν πριν εκλέγει Πρόεδρος είχε εκφράσει τις αμφιβολίες του ως προς το αν η Ελλάδα μπορούσε να αποκτήσει σύγχρονη Αεροπορία. H διορατικότητα δεν ήταν ποτέ το στοιχείο του. Πρώτη Μοίρα που παρέλαβε αεριωθούμενα κι έγινε ετοιμοπόλεμη ήταν η 337 Μοίρα Δίωξης Βομβαρδισμού. Εδρα της, απο τον Νοέμβριο του 1952, η Αεροπορική Βάση Λαρίσης ή 110 Πτέρυγα Μάχης όπως μετονομάσθηκε τον Ιανουάριο του 1953. Διοικητής της ο επισμηναγός Κωσταντίνος Κόκκας. Ανθρωπος ανήσυχος, δημιουργικός, μεθοδικός εκτός συμβατικών πλαισίων, με τεράστια θέληση και με θάρος. Τον Μάρτιο του 1953 καλεί στο γραφείο του τον υποσμηναγό Γιάννη Στυλιανάκη, τον ανθυποσμηναγό Δημήτρη Δαμάσκο και τον ανθυποσμηναγό Μανώλη Παπαδημητρόπουλο. Τους ανακοινώνει τον λόγο που κλήθηκαν. Εχει αποφασίσει μόνος του και χωρίς καμμία "άνωθεν" έκγριση η προτροπή να συγκροτήσει Ακροβατικό Σμήνος κατά τα πρότυπα των αμερικανικών "Skyblazers". Την αρχική έκπληξη διαδέχθηκε δημιουργικός ενθουσιασμός. Στην ιστορική αυτή σύσκεψη συζητήθηκαν τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν αλλά και οι ακολουθητέες λύσεις. Οι δυσχέρειες αλλά και οι κίνδυνοι με πρώτο την έλλειψη παρόμοιας εμπειρίας, ήσαν ουκ ολίγες. Ομως τίποτα δεν ήταν ικανό να τους σταματήσει. Καθορίστηκαν οι θέσεις που θα είχαν στον σχηματισμό και ο τρόπος εκπαιδεύσεως. Αποφασίστηκε ακόμα οτι εφεδρικός χειριστής του Σμήνους θα ήταν ο ανθυποσμηναγός Σταύρος Φιρφιλιώνης. Αυτονόητο ήταν οτι η υπόθεση θα κρατιόταν απολύτως μυστική. Επρεπε να ακολουθούν το ήδη βεβαρυμένο πρόγραμμα της Μοίρας αλλά και να κάνουν ασκήσεις που απαιτούνται για τους ακροβατικούς ελιγμούς. Αυτές μάλιστα οι τελευταίες έπρεπε να γίνονται χωρίς να προκάλεσουν την ελάχιστη υποψία. Στα πρώτα στάδια η εκπαίδευση γινόταν "κατά μόνας". Δηλαδή ο κάθε χειριστής μόνος του. Οταν ολοκληρώθηκε αυτή η φάση πέρασαν στην επόμενη όπου οι ασκήσεις γίνονταν κατά ζεύγη, συνήθως με τον αρχηγό. Στο επόμενο στάδιο σχημάτιζαν τριάδα και στο τελευταίο τετράδα. Ολες οι πτήσεις υποχρεωτικά γίνονταν κατά ζεύγη. Δεν υπήρχε καμμία περίπτωση να απογειωθεί αεροπλάνο μόνο του. Από την άλλη δεν ήταν δυνατό να πετούν συνεχώς ζευγάρια οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αν μη τι άλλο θα προκαλούσε την περιέργεια και, στη συνέχεια, διαρροή του μυστικού. Χρειάστηκε να εξαντλήσουν όλη τους την εφευρετικότητα και την πονηριά τους. Τα πράγματα "έσφιξαν" όταν απαιτήθηκε να πετούν σε τριάδα. Ομως κι αυτό ξεπεράστηκε χωρίς να αντιληφθή τίποτα κανείς. Η εκπαίδευση είχε σχεδόν ολοκληρωθεί όταν ο ίδιος ο Κόκκας απεκάλυψε την ύπαρξη του Σμήνους.
Ετσι τον Οκτώβριο του 1953 έφτασε στη Λάρισα ο προσωπικός "αντιπρόσωπος" του Αρχηγού του ΓΕΑ, που μαζί μ' άλλους αξιωματικούς από το 28 ΑΤΑ και τον τότε Διοικητή της 110 Π.Μ., σμήναρχο Μ. Κοντολέφα, αποτέλεσαν την "επιτροπή αξιολογήσεως". Οι εκπλήξεις ήσαν πολλές σ' αυτήν την επίδειξη. Πρώτα για το προσωπικό της 110 Π.Μ. που στην αρχή νόμισε ότι έκαναν επίδειξη, χωρίς προειδοποίηση, οι "Skyblazers". Αλλά και η "επιτροπή" εξεπλάγη από το άψογο θέαμα που παρακολούθησε. Η έγκριση του ΓΕΑ δόθηκε και το Πρώτο Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος ήταν γεγονός.Η δικαίωση των προσπαθειών των τεσσάρων χειριστών πρόσφερε μεν ηθική ικανοποίηση αλλά πέραν αυτού ουδέν.Οι υποχρεώσεις είχαν πολλαπλασιαστεί. Η εργασίες στην Μοίρα περέμεναν ενώ έπρεπε ταυτόχρονα όχι μόνο να διατηρούν το υψηλό επίπεδο των επιδείξεων του Σμήνους αλλά και να το βελτιώνουν. Σ' άλλες αεροπορίες τα Ακροβατικά Σμήνη αποτελούν ανεξάρτητες μονάδες και το προσωπικό τους, ιπτάμενο κι εδάφους, δεν έχει άλλα καθήκοντα από την προετοιμασία και πραγματοποίηση επιδείξεων. Στην προκειμένη όμως περίπτωση κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Αλλά όπως τελικά αποδεικνύεται, οι χειριστές του πρώτου Ελληνικού Ακροβατικού Σμήνους όχι απλώς τα κατάφεραν αλλά και διέπραξαν. Ενα παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Από 22 έως 27 Σεπτεμβρίου 1954 έγιναν στην Βερόνα της Ιταλίας αγώνες βολής του NATO-ΑΙRSOUTH. Τα αποτελέσματα ήσαν Ελλάδα 7,600 βαθμοί, Ιταλία 3,500 και Τουρκία 1,500. Την Ελληνική ομάδα αποτελούσαν οι αντισμήναρχος Κ. Κόκκας, σμηναγός Ι. Στυλιανάκης, υποσμηναγός Ε. Πανουτσόπουλος, ανθυποσμηναγός Ι. Λυμπουτσάκη και ανθυποσμηναγός Ε. Παπαδημητρόπουλος. Ολοι τους ήσαν της 337 Μ.Δ.Β. εκτός από τον Πανουτσόπουλο που ήταν της 338 Μ.Δ.Β. Και βέβαια οι τρείς απ' αυτούς ήσαν και μέλη του Ακροβατικού Σμήνους.
Το Ακροβατικό Σμήνος αρχίζει και γίνεται γνωστό στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Οι γιορτές της Αεροπορίας, οι Εκθέσεις της Θεσσαλονίκης, οι επισκέψεις αρχηγών ξένων κρατών αλλά και υψηλών αξιωματούχων του ΝΑΤΟ, είναι οι αφορμές για επιδείξεις. Τόποι τους τα αεροδρόμια της Λάρισας και της Ελευσίνας, ο εναέριος χώρος πάνω από τον Θερμαϊκό και το Φάληρο. Το καλοκαίρι του 1955 οργανώνεται στην 110 ΠΜ μια επίδειξη αποκλειστικά για τους εκπροσώπους του Ελληνικού τύπου. Το πρώτο Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος γίνεται γνωστό και σ' όσους δεν το είχαν δει ή δεν είχαν ακούσει γι' αυτό. Τότε γίνονται και δύο αλλαγές, οι μοναδικές, στη σύνθεση του Ακροβατικού Σμήνους. Αποχωρεί ο δημιουργός του, ο αντισμήναρχος πια, Κωνσταντίνος Κόκκας που πηγαίνει σ' άλλη θέση. Γίνεται μόνιμο μέλος του Σμήνους ο, ως τώρα εφεδρικός, ανθυποσμηναγός Σταύρος Φιρφιλιώνης. Νέος αρχηγός αναλαμβάνει ο σμηναγός Γιάννης Στυλιανάκης. Η φήμη του Ακροβατικού Σμήνους έχει πια περάσει τα σύνορα της Ελλάδας και γίνεται γνωστό και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι προσκλήσεις για συμμετοχή του στις διάφορες αεροπορικές επιδείξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το Ακροβατικό Σμήνος συμμετέχει σ' όσες μπορεί. Η διττή ιδιότητα των μελών του υφίσταται πάντα. Μόλις και μετα δυσκολίας έχουν καταφέρει να πείσουν τους ιθύνοντες να έχουν μονίμως τα ίδια αεροπλάνα που να τα φροντίζουν κάπως περισσότερο οι τεχνικοί και το προσωπικό εδάφους. Εμφανισιακά αυτά δε διαφέρουν σε τίποτα από τα υπόλοιπα. Κατά το 1957 θα βαφτούν και τα τέσσερα σκούρα μπλε (FS-15044) και οι χειριστές τους θα φορούν μια επίσης σκούρα μπλέ φόρμα. Την ίδια περίοδο θα τοποθετηθεί κι ένας εντελώς πρωτόγονος "μηχανισμός" παραγωγής καπνού. Οι εμφανίσεις του Ακροβατικού Σμήνους προκαλούν ενθουσιασμό στα πλήθη που το παρακολουθούν. Κι αυτό είναι πολύ φυσικό για επιδείξεις στην Ελλάδα διότι ήταν Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος και ο κόσμος δεν είχε τη δυνατότητα σύγκρισης. Στο εξωτερικό όμως τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Η Ελληνική Αεροπορία ήταν σχεδόν άγνωστη και η δυνατότητα σύγκρισης άμεση αφού στην ίδια επίδειξη εμφανίζονταν κι άλλα ακροβατικά σμήνη. Αλλά αν το πλήθος μπορεί να ενθουσιασθεί και να κερδηθεί εύκολα, αρκούν κάποιοι εντυπωσιακοί ελιγμοί. Οι ειδικοί και οι ομότεχνοι δεν πείθονται καθόλου εύκολα. Αυτό που εκστασιάζει έναν απλό θεατή αφήνει αδιάφορο έναν πιλότο που ξέρει την δυσκολία και την ικανότητα που απαιτείται για την πραγματοποίηση κάθε κίνησης. Κι εδώ ήταν που πέτυχε τη μεγάλη νίκη το Πρώτο Ακροβατικό Σμήνος. Κέρδισε κι έπεισε τους ειδικούς.
Το καλοκαίρι του 1957 στο αεροδρόμιο Linate στο Μιλάνο, η ιταλική Αεροπορία διοργανώνει μεγάλη αεροπορική επίδειξη στη μνήμη του Ιταλού άσσου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Francesco Baracca. Παρόντα είναι τα ακροβατικά σμήνη όχι μόνο των χωρών του NATO αλλά κι άλλων όπως πχ της Ισπανίας. Εχει συμφωνηθεί, οι επικεφαλής των αποστολών, οι περισσότεροι των οποίων ήσαν οι αρχηγοί των Αεροπορικών Επιτελείων κάθε χώρας, μετά το τέλος της εκδήλωσης να ανακηρύξουν το καλύτερο ακροβατικό σμήνος. Το απόγευμα της τελευταίας ημέρας πετά το Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος. Οπως αναφέρουν ιταλικές εφημερίδες ο κόσμος που παρακολουθούσε ήταν περί τις 700,000. Τα τέσσερα F-84G THUNDERJET με τους πολύ κλειστούς ακροβατικούς ελιγμούς, "καρφωμένα" πάντα στον σχηματισμό τους ελίσσονταν μ' απίθανο τρόπο μέσα στα όρια του αεροδρομίου. Οι θεατές παραληρούν ή μένουν άφωνοι όταν το Σμήνος τελειώνει τους ελιγμούς του, με τους κινητήρες στο φουλ, στα 10, στα 5 ή και σε κάποιες περιπτώσεις στα 3 μέτρα! Η ομαδική προσγείωση, αντάξια του όλου θεάματος, κλείνει την επίδειξη. Οι επικεφαλής αποσύρονται σε σύσκεψη. Την Ελλάδα αντιπροσωπεύει ο Αντιπτέραρχος Κωνσταντίνος Μαργαρίτης, Αρχηγός του ΓΕΑ. Αμέσως φαίνεται ότι το Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος έχει κερδίσει. Αντιδρά όμως ένας εκπρόσωπος. Προτιμά το ακροβατικό σμήνος της χώρας του. Το πείσμα του δεν κάμπτεται με τίποτα. Τότε επεμβαίνει ο Ισπανός αρχηγός και λέει το καταλυτικό. "Οι Ελληνες μπήκαν στο γήπεδο σαν επαγγελματίες κι όχι σαν ερασιτέχνες". Με την γλώσσα του ποδοσφαίρου περνά το μήνυμα και κάθε αντίδραση εξαφανίζεται. Το Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος με τα τέσσερα μπλε F-84G THUNDERJET της 337 Μ.Δ.Β., ανακηρύσσεται νικητής. Το ίδιο βράδυ στο Δημαρχείο ο Δήμαρχος του Μιλάνο θα επιδώσει στους χειριστές το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης.
Το επόμενο καλοκαίρι, αυτό του 1958, το Ακροβατικό Σμήνος βρίσκεται στο Βέλγιο. Η επίδειξη γίνεται στο αεροδρόμιο. Παρόντα τα περισσότερα σμήνη του ΝΑΤΟ. Ο καιρός είναι βροχερός και με χαμηλή νέφωση. Κάποια σμήνη ακυρώνουν την επίδειξή τους. Κάποια άλλα κάνουν μερικές απλές διελεύσεις. Οι Τούρκοι είναι απ' αυτούς που ξεκινούν να εκτελέσουν όλο το πρόγραμμά τους. Δεν καταφέρνουν να το ολοκληρώσουν. Κάποια στιγμή χάνουν το αεροδρόμιο. Κινητοποιούνται τα ραντάρ του ΝΑΤΟ. Τους βρίσκουν και τους προσγειώνουν στο κοντινότερο αεροδρόμιο. Είναι στη Γερμανία... Οι χειριστές του Ελληνικού Ακροβατικού Σμήνους βλέπουν τον καιρό και διστάζουν. Τελικά αποφασίζουν και απογειώνονται. Μια χάνονται μέσα στα σύννεφα, μια ξύνουν, κυριολεκτικά, τα κεφάλια των θεατών. Ο σχηματισμός δε χαλαρώνει ούτε στιγμή. Η επίδειξη ολοκληρώνεται χωρίς πρόβλημα με την ομαδική προσγείωση. Η χαμηλή νέφωση δεν είναι αρκετή να σταματήσει τους Ελληνες χειριστές. Το κοινό που παρακολουθεί καταλαβαίνει και τους αποθεώνει. Ανάμεσά τους και ο βασιλιάς του Βελγίου. Την επόμενη οι εφημερίδες του Βελγίου είναι γεμάτες διθυραμβικά σχόλια για την επίδειξη του Ελληνικού Ακροβατικού Σμήνους.
Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του πρώτου Ακροβατικού Σμήνους. Επιστρέφει στην Ελλάδα και σε λίγο διαλύεται. Τα F-84G THUNDERJET αποσύρονται απο την Ελληνική Αεροπορία. Το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος εκτελούσε τους ακροβατικούς ελιγμούς εφαρμόζοντας αυστηρά τους κανόνες "της Αεροπορικής Τέχνης και Τεχνικής", όπως αυτοί είχαν κι έχουν καθορισθεί κι έχουν γίνει παραδεκτοί απ' όλες τις προηγμένες Αεροπορίες. Αυτά σε συνδιασμό με μια εκπληκτική σταθερότητα κι ενότητα του σχηματισμού, ανεξάρτητα από τις ευνοϊκές ή όχι καιρικές συνθήκες που, ως γνωστόν, επηρεάζουν και τους συνήθεις αεροπορικούς ελιγμούς. Είχε επικρατήσει τότε να λέγεται ότι "πετάνε σα να είναι καρφωμένοι σε σανίδα". Τόσο σταθερά κρατούσαν το σχηματισμό τους. Το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος "πετούσε αεροπορικά" κι όχι για να εντυπωσιάσει τους απλούς θεατές. Οχι μόνο αντεχε στην αυστηρή κριτική των ειδημόνων αλλά κι αποσπούσε τα θαυμαστικά τους σχόλια σε κάθε ευκαιρία. Παρουσιάζοντας αεροπορικούς ελιγμούς ακριβείας οι χειριστές του απεδείκνυαν το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσής των και, κατ' επέκταση, όλων των χειριστών της Ελληνικής Αεροπορίας. Ολα αυτά δεν ήσαν τυχαία. Τα είχαν πετύχει με την τρομερή, την εξοντωτική θα μπορούσε να ειπωθεί, εκπαίδευση και με ποτάμια ιδρώτα. Με τη συνεχή εκπαίδευση οι χειριστές του πρώτου Ακροβατικού Σμήνους εκμεταλλεύτηκαν τις έμφυτες αεροπορικές ικανότητές τους αλλά και την ψυχραιμία και την τόλμη τους. Απέκτησαν τυφλή εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Κάτι που τους επέτρεπε να πετούν έχοντας μεταξύ τους απόσταση δύο ή ενός μέτρου αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα μικρότερη. Οταν όλα τ' άλλα ακροβατικά σμήνη τελείωναν τους ακροβατικούς τους ελιγμούς στα 300 πόδια/91m, το όριο ασφάλειας του πρώτου Ακροβατικού Σμήνους ήταν 50 πόδια/15m ή και σε κάποιες περιπτώσεις τα 10 πόδια/3m! Ηταν το πρώτο που έκανε ομαδικές προσγειώσεις ή το καταπληκτικότερο, ταυτόχρονη προσγείωση ανά δύο και με αντίθετη φορά. Δεν είναι και τόσο εύκολο να προσγειώνης και να σταματάς ενα βαρύ αεροπλάνο οπως το F-84G λίγα μόνο μέτρα από το ερχομένο αντιθετα σου. Χρειάζεται να διάθετεις και κάποια στοιχεία ηθικά, πνευματικά άλλα και φυσικά. Αυτά είδε και και ο Drew Pearson της Washington Post, από τους "διαμορφωτές της κοινής γνώμης" στις ΗΠΑ, κι έγραψε, το 1958: "Για να διαπιστώσω το επίπεδο όπου βρισκόνται οι Ελληνες από στρατιωτικής πλευράς, πήγα στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας... παρακολουθήσα την πιο εντυπωσιακη επίδειξη αεριωθουμένων που έχω δει ποτέ. Ηταν πολύ ανώτερη απο την αντίστοιχη Αμερικανική που έγινε προς τιμή του Προέδρου στο Μόναχο και που είχα παρακολουθήσει". Το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος δεν είχε όνομα. Το τελευταίο εξάμηνο πριν διαλυθεί, του δόθηκε επίσημο όνομα. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ. Ετσι ακριβώς ονομάστηκε κι έγινε γνωστό, και το δεύτερο Ακροβατικό Σμήνος με τα F-86E Sabre. Ολα τα άλλα ονόματα με τα οποία έχει καταγραφει όπως "Ακροτήμ", "Καρέ των Ασσων", "Πυρπολητές του Ουρανού", "Μπουρλοτιέρηδες των Ουρανών" ή ακόμα και "Ιπτάμενα Φαντάσματα", αυτό το τελευταίο από το χαρακτηριστικό κλήσης της 337 Μ.Δ.Β. "Flying ghosts", ήσαν ονόματα που τους δόθηκαν κυρίως από τον Τύπο.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΣΜΗΝΟΣ
Το 1957 το ΓΕΑ αποφασίζει να αντικαταστήσει τα F-84G με την καναδική έκδοση του F-86E Sabre, τα Canadair CL-13A Sabre Mk. 2, ταυτόχρονα μέχρι να εκπαιδευθούν τα νέα πληρώματα και να δημιουργηθεί το νέο σμήνος αποφασίζεται να διατηρηθεί και το πρώτο σμήνος με τα F-84G. Η δημιουργία του νέου σμήνους και η εκπαίδευσις των πληρωμάτων ανατίθεται στην 341 Μοίρα Διώξεως και στον Διοικητή της Επισμηναγό Ηλία Τσαμουσόπουλο. Η εκπαίδευση των πληρωμάτων αρχίζει τον Ιούλιο του 1957, χωρίς να σταματήσει το βασικό έργο της μοίρας που ήταν η προετοιμασία της μοίρας στους αγώνες βολής όλων των πολεμικών μοιρών που θα γινόταν τον Σεπτέμβριο. Κάθε μέρα η μοίρα έκανε 3-5 εξόδους, δύο για βολή και μία έως τρεις για την εκπαίδευση σε ακροβατικούς ελιγμούς, σε σχηματισμό, δύο, τριών, τεσσάρων και μετά από τρείς περίπου μήνες άρχισαν να παίρνουν μέρος και τα πέντε αεροσκάφη ταυτόχρονα, ενώ παράλληλα περιοριζόταν το ύψος που γινόταν οι ελιγμοί από το έδαφος.
Τον επόμενο χρόνο αφού ολοκληρώθηκε η εκπαίδευση γίνεται και από τα δύο σμήνη ταυτόχρονα, πάνω από τον Φαληρικό όρμο, συνδυασμένη επίδειξη. Η επίδειξη είναι πολύ εντυπωσιακή και γίνεται πάνω από τα κεφάλια εκατοντάδων χιλιάδων θεατών. Από τον Σεπτέμβριο του 1958, το σμήνος αρχίζει τις εμφανίσεις του σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Ξεκινάει με τα εγκαίνεια της έκθεσης της Θεσσαλονίκης και στην συνέχεια πηγαίνει στη Λάρισα, τον Βόλο και άλλες πόλεις. Η φήμη του μεγαλώνει και υπάρχουν αιτήσεις για την εμφάνισή του, στις περισσότερες γωνίες της χώρας. Στις αρχές του 1959 αποφασίζεται να αυξηθεί ο αριθμός των σκαφών του σμήνους σε 7 και αρχίζει η σταδιακή ένταξη και εκπαίδευση δύο ακόμη χειριστών που είχαν ήδη μεγάλη πείρα στα ακροβατικά. Στο τέλος Απριλίου του 1959 το δεύτερο ακροβατικό σμήνος της χώρας μας συμμετέχει με τα επτά σκάφη του σε μια ακόμη κοινή επιδειξη μαζί με το αμερικανικό σμήνος των "Skyblazers" πάνω από το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η επίδειξη έγινε ένα ηλιόλουστο Κυριακάτικο πρωινό, πάνω από τα κεφάλια εκατοντάδων χιλιάδων θεατών που είχε τραβήξει η φήμη των δύο σμηνών αφήνοντάς τους αξέχαστες εντυπώσεις με τις χαμηλές διελεύσεις και τα εντυπωσιακά "σταυρώματα". Τον Ιούνιο του 1959, το σμήνος συμμετέχει σε κοινές αεροπορικές επιδείξεις, μαζί με αμερικανικά, αγγλικά, ολανδικά και ιταλικά σμήνη. Την ημέρα των επιδείξεων πάνω από το αεροδρόμιο υπάρχει χαμηλή νέφωση, που δεν εμποδίζει τους χειριστές μας να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα χωρίς να φοβηθούν την χαμηλή νέφωση, μπαίνουν και βγαίνουν στα πυκνά σύννεφα κάνοντας ένα μέρος των ελιγμών τους με απόλυτη επιτυχία μέσα σ’ αυτά. Οπως και την προηγούμενη χρονιά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο το σμήνος κάνει μια νέα σειρά επιδείξεων πάνω από τις ελληνικές πόλεις. Την ίδια περίοδο ο αρχηγός του σμήνους αποφασίζει να προσθέση στους ελιγμούς και την ομαδική προσγείωση και απογείωση. Οι χειριστές μας το πετυχαίνουν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και το σμήνος μας δημιουργεί μία πρωτοπορεία που θα την ακολουθήσουν αρκετά αργότερα άλλα σμήνη. Το 1960 το σμήνος μας κάνει επιδείξεις στα αεροδρόμια Βηχέα της Δυτ. Γερμανίας και Αβιάνο της Ιταλίας και τον Ιούλιο της ιδίας χρονιάς κλείνει με εντυπωσιακό τρόπο την αεροπορική παρέλαση που γίνεται πάνω από το Τατόι προς τιμήν του προέδρου της Αιγύπτου Νάσσερ. Το 1961 και πάλι το σμήνος εκτελεί μια σειρά από επιδείξεις στο εξωτερικό, στο Βισμπάντεν και Μόναχο της Δυτ. Γερμανίας και στην Νάπολη της Ιταλίας. Στο Μόναχο και πάλι το σμήνος μας εκτελεί με επιτυχία το πρόγραμμά του, με νέφωση, προκαλώντας τον θαυμασμό των θεατών, μέσα στους οποίους ήταν και ο καγκελάριος Αντενάουερ. Το ελληνικό σμήνος ήταν το μόνο που ολοκλήρωσε το πρόγραμμα του μαζί με την ομαδική προσγείωση και απογειώση, ενώ το αμερικανικό, αγγλικό, γαλλικό, ιταλικό, βελγικό και ισπανικό αναγκάστηκαν να περικόψουν τα προγραματά τους.
Από τον Μάιο το σμήνος αρχίζει να εμφανίζεται στο εξωτερικό, στις 13 Μαΐου στο Αβιάνο μία πυκνή συννεφιά και βροχή εμποδίζει για πρώτη φορά την πραγματοποίηση των επιδείξεων. Στις 18 Μαΐου το σμήνος προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Posiere στην Γαλλία, όπου πραγματοποιεί επίδειξη μετά από παράκληση του προσωπικού του αεροδρομίου και στις 20.5.62 μέσα σε ένα ιδανικό καιρό, πραγματοποιεί μια μεγαλειώδη επιδειξη στο αεροδρόμιο Σπανγκτάλεμ της Δυτ. Γερμανίας. Τον Ιούνιο του 1962 το σμήνος μετακινείται στην βάση της Νέας Αγχιάλου και το καλοκαίρι του 1962 εκτελεί επίδειξη προς τιμήν του προέδρου της Ιταλίας Σένι από τον οποίο και παρασημοφορείται. Παράλληλα όπως και τις προηγούμενες χρονιές συνεχίζει τις επιδείξεις του πάνω από διάφορα σημεία της χώρας μας. Ταυτόχρονα οι χειριστες του ακροβατικού σμήνους εκτελούν χρέη εκπαιδευτών των νέων χειριστών που έρχονται στην 341 Μοίρα. Το 1963 είναι μια από τις σημαντικότερες χρονιές για το σμήνος. Αρχίζει με πτήσεις συντηρήσεως και λίγες πτήσεις επιδείξεων προς τιμήν ξένων επισήμων που έρχονται στη χώρα μας. Στο τέλος Μαΐου προσκαλείται μαζί με άλλα ακροβατικά σμήνη στην διεθνή έκθεση του Λε Μπουρζέ. Προβλήματα δημιουργούνται στην διαδρομή από πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες που ταλαιπωρούν ιδιαίτερα τους χειριστές και αναγκάζουν το σμήνος να φθάσει καθυστερημένο στο αεροδρόμιο. Η κακοκαιρία συνεχίζεται την ημέρα των επιδείξεων, το αεροδρόμιο ήταν σκεπασμένο από χαμηλή νέφωση που κατέβαινε στα 1000 μ. Πρώτοι ξεκινούν οι Σουηδοί και οι Αγγλοι που δοκιμάζουν να κάνουν τις φιγούρες μέσα στα σύννεφα χωρίς επιτυχία και σταματούν το πρόγραμμα. Στη συνέχεια οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί ματαιώνουν την επίδειξη και περιορίζονται σε χαμηλές διελεύσεις κάτω από τα σύννεφα. Στη συνέχεια η "Ελληνική Φλόγα" ξεκινά με την ομαδική απογείωση και στη συνέχεια εκτελούν χωρίς να τους εμποδίζει η ελλειψη ορατότητας το προγραμά τους. Μπαίνουν στα σύννεφα σε σχηματισμό βέλους και βγαίνουν σε σχηματισμό σταυρού. Χάνονται στο πάνω μέρος της ανακύκλωσης στη νέφωση και εμφανίζονται στη φάση της περιστροφής. Το ίδιο γίνεται με τους πολυάριθμους σχηματισμούς και μετασχηματισμούς. Τελικά το πρόγραμμα κλείνει με την ομαδική προσγείωση που την διαδέχεται η έξαλλη υποδοχή του πλήθους των θεάτων που θύμιζε την υποδοχή του Λίντμπεργκ στο ίδιο αεροδρόμιο. Στα τέλη Ιουλίου και πάλι το ακροβατικό μας σμήνος κλείνει μία μεγαλειώδη αεροπορική παρέλαση 144 αεριωθουμενων που γίνεται προς τιμήν του Προέδρου της Γαλλίας Ντε Γκώλ που επισκέπτεται την χώρα μας. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, εντυπωσιασμένος από τον θρίαμβο του Λε Μπουρζέ και την θαυμαστή εμφάνιση του σμηνούς παρασημοφορεί τους χειριστές και τους ανακηρύσσει ιππότες της Γαλλικής Δημοκρατίας. Στις αρχές Σεπτεμβρίου γιορτάζονται στη Σμύρνη τα δέκα χρόνια απο την ίδρυση του 6ου ΑΤΑF του ΝΑΤΟ και το σμήνος προσκαλείται να πάρει μέρος στης εκδηλώσεις. Μέσα σε ένα λαμπερό φθινοπωρινό δειλινό τα ελληνικά φτερά πετούν πάνω από την Σμύρνη και εκτελούν μια από τις πιο εντυπωσιακές τους εμφανίσεις. Στη συνέχεια του 1963 το σμήνος συνεχίζει τη συνηθισμένη σειρά των επιδείξεών του που συνεχίζεται το 1964 και το 1965 στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Αλλα το 1965 αποφασίζεται να διαλυθεί το σμήνος επειδή τα αεροπλάνα που χρησιμοποιούσε είχαν αρχίσει να δημιουργούνται προβλήματα ανταλακτικών και συντηρήσεως. Τον Μάρτιο του 1965 γίνεται τελικά η διάλυση του σμήνους χωρίς να δοθεί ιδιαίτερη δημοσιότητα στο γεγονός.
ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ - ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΣΜΗΝΟΣ
Δύο χρόνια αργότερα, αποφασίζεται να συνεχισθεί η ένδοξη παράδοση της Αεροπορίας μας και να δημιουργηθει ένα καινούριο ακροβατικό σμήνος. Βάση του νέου σμήνους είναι και πάλι η Αγχίαλος και το νέο σμήνος χρησιμοποιεί το F5-A. H εκπαίδευση αρχίζει τον Αύγουστο του 1967 πάνω απο την Θεσσαλία με δύο και τρείς εκπαιδευτικές πτήσεις κάθε μέρα. Με την μεγάλη εμπειρία που είχαν οι χειριστές της ομάδας από το προηγούμενο ακροβατικό σμήνος, κατορθώνουν να ολοκληρώσουν την πορεία της εκπαιδεύσεως μέχρι τον Σεπτέμβριο. Τότε κάνει την πρώτη της επίσημη εμφάνιση μπροστά σε ανώτερους αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας. Η επίδειξη είναι άψογη, τα σκάφη πετούν χαμηλά σε πολύ πυκνο σχηματισμό, χωρίζονται με απόλυτο συγχρονισμό και ακρίβεια και εκτελούν σε χαμηλό ύψος συναντήσεις πάνω απο τα κεφάλια των επίσημων που ενθουσιάζονται και υπόσχονται υποστήριξη για την αναδημιουργία του ακροβατικού σμήνους. Τον Οκτώβριο, η Νέα Ελληνική Φλόγα, όπως ονομάζεται το νέο σμήνος αρχίζει τις πρώτες του επιδείξεις πετώντας πάνω απο την Λάρισα και τον Βόλο ενθουσιάζοντας τα πλήθη που βλέπουν να ξαναζωντανέυει η θρυλικη παράδοση της Αεροπορίας στον τομέα των ακροβατικών επιδείξεων. Η γιορτή της Αεροπορίας τον Νοέμβριο του 1967 γίνεται αφορμή για μία ακόμη πιό εντυπωσιακή εμφάνιση του νέου ακροβατικού σμήνους.Την χρονιά εκείνη αποφασίζεται να ανοίξει την γιορτή της αεροπορίας στην Δεκέλεια η "Νέα Ελληνική Φλόγα". Ο καιρός την ημέρα της γιορτής είναι θσυμάσιος και η επίδειξη ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Υπάρχει άπνοια δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες χωρίς αναταράξεις για τους ακροβατικούς ελιγμους. Οι χειριστές που ξαναθυμούνται τις δοξασμένες μέρες της "Ελληνικής Φλόγας" ξεπερνούν τον εαυτό τους, μέσα στον καταγάλανο φθινοπωρινό ουρανό. Ρολλ, χαμηλές διελεύσεις, ανακυκλώσεις σε σχηματισμό, ξεφυλίσματα και μετασχηματισμοί δημιουργούν παραλήρημα στους χιλιάδες Αθηναίους που είχαν πάει στο Τατόι. Από τα μέσα της επόμενης χρονιάς το νέο σμήνος αρχίζει τις κλασσικές πτήσεις συντηρήσεως και την εκπαίδευση πρόσθετων αναπληρωματικών μελών. Στη διάρκεια των πτήσεων αρχίζουν να παρατηρούνται προβλήματα στη λειτουργία των σκαφών και ζητείται από τον αρχηγό τους έλεγχος και επισκευή. Η αίτηση δεν εγκρίνεται και από τον Μάρτιο του 1968 σταματάει η λειτουργία του νέου σμήνους. Αυτό ήταν και το τελευταίο Ελληνικό Ακροβατικό Σμήνος που πέταξε μέχρι σήμερα. Από τότε δεν έγινε καμμιά προσπάθεια και ο ακροβατικός τομέας επιδείξεων σταμάτησε στο σημείο αυτό.



  WebMaster : webmaster@tetraktys.org - ©1998-2010 ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ